Domovinski obrat

U zemlji u kojoj umjesto političkih ličnosti defiliraju ikone različitih predznaka, okružene maglama ideoloških nabrijanosti, u javnom i (naročito) tzv. analitičkom prostoru gdje je glavna stilska odrednica mitomanija, uz obilje romantičnoga štiva koje opslužuje jednu opću historiju iracionalnosti, kolektivnog bauljanja između kletvi i zakletvi, knjiga Ivice Đikića ukazuje se kao potpuna subverzija, pa bismo je – ne bez trunke gorčine – najtočnije mogli opisati kao antihrvatsku, u najboljem smislu te riječi.
Da je međutim sreće, ovih 240 stranica vrhunske publicistike mogle bi postati istinski začetnik žanra: dokaz da se o aktualnim političkim osobama i njihovim djelima može pisati uzbudljivo i kompetentno, poštujući u nas zaboravljene kanone istraživačkoga pristupa, neopterećenog ikakvim imperativima ili nacionalnim interesima, pisati dakle bez predrasuda, ali i bez milosti.
Ako Stipe Mesić uistinu predstavlja obrat u odnosu na autokratske navade svojega prethodnika, njegova politička biografija iz pera Ivice Đikića to je isto na planu ove vrste literature, trijumf poštenoga kritičkog žurnalizma nad tradicionalno hrvatskim mitološkim bljuzgama.